Soms zit het mee en soms zit het tegen

Hallo volgers
Eerst sorry voor de 4 mailtjes van gisteren maar ik dacht dat het niet geplaatst werd. Het internet was niet zo snel. De foto’s staan bij het eerste mailtje.
Hemelvaartsdag is trouwens 6 juni hier en dan is het wel een feestdag, ik ben benieuwd.
Wat een muffe saaie stad was dat gisteren. Alleen maar hoge flats met daaronder winkeltjes. Niets leuk om te bekijken. We hebben wel een biergarten gevonden waar we heerlijk hebben gegeten en gedronken. Ton Engelse biertjes en ik een wijntje.
Afijn van morgen rond 9 uur op weg. Nu deed de Garmin al snel rare dingen maar het ging goed, heuvel op en heuvel af. Na een kilometer of 13 had Ton toch zo iets van het klopt niet. Wat bleek waren we stiekem een zij route op gefietst. Afijn een 3 km terug en een zijweg van 8 km zaten we weer op de route.
Wij nu de goede route naar Roman. Hier waren we rond 13.30 uur. In het boekje stond dat daarna niet veel slaap mogelijkheden waren. Wij overleggen en nog gevraagd aan iemand.( dat was achteraf een advocaat) en die ging bellen naar een vriend 22 km verder op of we daar konden slapen. Dat was geen probleem. Nu zat er ook nog een vette klim in, over 8 km van 200 meter naar 456. Was best mooi om te doen. Afijn kwamen we in dat dorp het nummer gebeld werd de telefoon niet opgenomen. Wat dorps mensen hebben nog geholpen maar het enige wat we er uit kregen was slapen in het klooster. Goede raad is duur wij op weg. Na ruim 7 km klimmen en dalen waren we in de valei van het klooster en zowaar ook nog gevonden. Maar wat zegt die zwart jurk, je kunt hier niet slapen. Ook na veel gepraat niet. Wij terug maar ik was het zo zat, zo moe. Het eerste dorpje gehaald maar nog geen oplossing. We zouden 22 km terug moeten met die zware 8 km erbij. Op een gegeven moment zie ik de buurtbus aankomen. Ik ben er voor gaan staan zodat hij moest stoppen. Er zat een man in die Frans sprak en hij vond dat we een probleem hadden. Toen kwam er een vrachtauto aan en die moest stoppen omdat we op de weg stonden. Nu na Roemeens overleg konen we mee terug rijden naar een dorp waar een pension was. De fietsen achterin de vrachtauto en wij in de cabine. Wat was ik opgelucht maar wel 22 km terug rijden, zagen we nog 2 vosjes op het land.
De chauffeur heeft ons naast het pension afgezet. Als dank heb ik hem weleen leuke fooi gegeven.
Alleen het pension was vol, een feestje want ja het is vrijdag.
Maar zij belde naar Roman waar nog een vestiging van hun zat en daar konen we wel terecht en dat was maar 2 km fietsen.
Nu is het 1900 uur en zitten we weer schoon gedoucht dit naar jullie te schrijven.
De les van vandaag vertrouw niet op een advocaat en niet op dat je in een klooster kunt slapen.
Nu gaan we eten en morgen die mooie 22 km nog een keer fietsen.
Tot morgen

Ton en Els

Ps worden we net gebeld, waar we blijven. Nu blijkt dat de advocaat het wel goed had maar we kregen de vader van de vriend aan de lijn en die wist van niets. We mogen als nog komen. (We blijven hier)